Mijn ouders hebben elkaar leren kennen op Tinder en zijn over twee weken 40 jaar getrouwd, nog steeds intens verliefd en hebben 2 mega knappe intelligente leuke kinderen op de wereld gezet, en mij.

Ik besluit dat het tijd is om 2015 af te sluiten met een vleeskeuring want wie weet zit ik er dan tijdens kerst tóch nog warmpjes bij. Ik besluit mijn Tinderonderzoek te starten.

Ik maak een profiel aan, wat in twee tellen geregeld is, maar dan slaat de twijfel toe. Welke foto gaat het worden? Die met m’n haren los, de selfie, de duckfase of de grouphug-we-hebben-het-altijd-zo-gezellig-foto….

Anderhalf uur later staat mijn profiel met drie foto’s online en kan het swipe festijn beginnen. (meer…)

Morgen wordt de rode loper uitgerold van Cinecity Terneuzen voor de première van Zeeuws Meisje. De film wordt dan voor het eerst vertoond aan het grote publiek als openingsfilm van het Filmfestival. Voor de een alleen maar leuk, voor de ander levert het her en der ook behoorlijk wat stress op. Ik hoor duidelijk bij die laatste categorie, daar is geen twijfel over mogelijk.. Niet alleen omdat het gewoon rete spannend is om jezelf op een groot doek te zien in een zaal vol genodigden, maar ook omdat het nogal wat voorbereiding vergt.

Elke première heeft zijn eigen dresscode en vraagt om een mooie outfit, een goed kapsel, ingelopen pumps (ai krijg ik dat nog voor elkaar vandaag?) en gebruinde benen.. Stress!! Aangezien ik het liefst op mijn Nikes met een bos dansende krullen door het leven ga heb ik nog wel even wat werk te verzetten. Gelukkig helpen mijn fantastische vrienden me door de fijnste designer merken over de heg te gooien en worden hele tassencollecties tevoorschijn getoverd om de look compleet te maken. De kapper, manicure en schoonheidsspecialist staan in de agenda rood omcirkeld zodat ik ze niet vergeet tussen alle andere werkzaamheden door. En godzijdank heb ik de aller beste visagist bereid gevonden mijn wallen te laten verdwijnen als sneeuw voor de zon. (meer…)

Ik ben verliefd.
Verliefd op wat het leven allemaal te bieden heeft. Dat ik ooit kriebels voor de sportschool zou gaan voelen kwam in mijn meest bizarre dromen niet voor.

We trainen nu een jaar samen om mijn lijf sterker en gespierder te krijgen. Ik vertel ‘m zo nu en dan wat me bezig houdt op de set en dan legt hij daarna weer een killer van een oefening uit. Dat is over t algemeen prima vol te houden, met resultaten die ergens op beginnen te lijken.
Vandaag is het feest, ik leer de TRX touwen te hanteren. Van de kettlebells naar de TRX… ik wist niet dat krachttraining zoveel facetten had. (meer…)

Het is half 6 en ik ren vol goede energie de sportschool binnen. Ik heb er zin in vandaag! Met mijn goede been uit bed gestapt vanochtend. Voel me sterk en ga dat vandaag laten zien ook. Het zweet op mijn voorhoofd doen laten glimmen, het testosteron door mijn aderen laten schieten en mijn spieren aan het werk zetten.

Wat was het mooi geweest als het zo was gegaan..

De realiteit is dat ik na een dag werken moe de sportschool binnen strompel, ongesteld, prikkelbaar en zonder energie. Het liefst zou ik op de bank wegkruipen onder een dekentje met een dozijn aan chocola en de dvd box van Friends.

Mijn trainer heeft daar geen boodschap aan (en maar goed ook) dus staan de push ups vandaag op het programma. Als ik ergens een hekel aan heb en niet kan… Daarna gaan we vrolijk door met deadlifts. Ik deadlift me nog een keer de dood in, schiet t door mijn hoofd. Dit is zó zwaar. (meer…)

Als ik moet kiezen tussen strand of stad. Dan wint met een dikke voorsprong het strand. Een lange wandeling, zand tussen de tenen, een bries door je haar en de ondergaande zon. Mooier en meer ontspannen kan haast niet.

En daar zit ik dan.

Midden in West Hollywood. In een appartement, zonder airco, non stop file en toeterende auto’s voor de deur, rijen huizen, lange brede straten, overal honden, mensen en herrie.

En toch.. Ik voel me de prinses uit een sprookje.

Een droom komt uit. Acteerlessen aan het Lee Strasberg Institute in Los Angeles. Methodacting, acteurs van over de hele wereld, de beste docenten en… studeren. Ik mag weer even student zijn, alles in me opslurpen, leren, fouten maken en kwetsbaar zijn.

Naast de hectiek van de stad, de celebrities, de Prada’s en Chanel’s op Rodeo Drive, de pretparken en de Walk of Fame zijn er hier gelukkig ook de meest prachtige stranden en indrukwekkende natuur.  (meer…)

“Er begint al meer volume te komen op je billen”

Pardon…..???

Ik probeer mijn hoogstwaarschijnlijk ietwat bizarre en verwarde gezichtsuitdrukking te verstoppen achter mijn bos krullen. Terwijl ik de kettlebell nog een keer probeer te liften, laat ik de zojuist aan mij geadresseerde opmerking langzaam op me inwerken.

Ben ik voor een dikke kont aan het trainen?? Staat dat ergens zwart op wit? Is dat mondeling overeengekomen? Wáár was ik met mijn gedachten toen ik dit plan bedacht?
Ik kan me voorstellen dat ik iets gezegd heb in het kader van strakke billen….maar is dat hetzelfde….? (meer…)

De vermoeide Amerikaan trapt op het gaspedaal alsof hij een pretparkattractie moet nabootsen. Met een blazende airco en hiphop uit de speakers crossen we zigzaggend Manhattan binnen. Na de rit waarvan ik blij ben dat ik m heb overleefd wordt de koffer uit de auto gezet, betaal ik met mijn credit card (wat de komende weken een gewoonte zal gaan worden) en sta ik met beide voeten op Amerikaanse grond.

Greenwich village lacht me toe. Ik maak pirouettes in mijn hotelkamer, besluit om géén last te hebben van een jetlag, me zo snel mogelijk aan te passen aan het leven en ritme hier en bestel om 7.30 mijn eerste bagel met creamcheese en een koffie-to-go. (meer…)

Terwijl heel Nederland achter de televisie zit om ‘onze mannen’ naar de finale te schreeuwen probeer ik mijn zenuwen, voorpret, stress en enthousiasme in bedwang te houden en me te concentreren op wat komen gaat. Ik draai de laatste wasjes, zet mijn mail voor de komende periode op afwezig, en pak mijn koffer in.

Terwijl de doelpunten vallen en ik mee word gezogen door het gejuich wat door de stad gonst, waan ik me al op de plek van bestemming.
Ik ben niet minder zenuwachtig dan de gemiddelde Nederlander op dit moment, alleen is dat om een hele andere reden. Morgen is het zo ver. Dan stap ik het vliegtuig in om een grote droom waar te maken en het avontuur aan te gaan.
Ik verlaat mijn geliefde Amsterdam om weer even te zijn op de plek waar de adrenaline kei hard door mijn aderen stroomt en de inspiratie op straat ligt. Amerika!

Ooit woonde ik hier, liep stage en had een bijbaantje in The city that never sleeps… Nu, jaren later ga ik eindelijk terug. (meer…)

Nooit heb ik het langer dan een maand volgehouden, gewoonweg omdat ik het te saai vind, de motivatie snel vervliegt en ik eigenlijk geen flauw idee heb hoe ik mezelf moet positioneren ten opzichte van de indrukwekkende apparaten.

Op een prachtige sportschool in Amsterdam vermaak ik me met lessen zoals zumba en yoga. Maar de onderrug blijft zwak, en ik heb nog steeds te kampen met de kracht van een klein kippetje. Ik weet dat krachttraining de oplossing zou kunnen zijn..  (meer…)

Dat je schrijven leuk vindt is natuurlijk prima, daar doe je geen vlieg kwaad mee. Lekker je gedachtes, ideeën en belevenissen aan het papier toevertrouwen. Veilig en alleen voor jezelf.

En dat je dan op een dag voor de fun een blogje laat lezen aan je vrienden omdat het over hen gaat… en je dan plotseling in het openbaar gaat schrijven.. zo kan het gaan…

Zo gaat het!

Op aandringen en omdat ik het zelf ook stiekem wel heel leuk vind, gaan m’n blogs de lucht in. Het is een proef, een pilot, een test. Bevalt het dan ga ik door. Zo niet..

Ik schrijf niet volgens ‘regels’. Dat u het weet. Ik schrijf zomaar vanuit intuïtie, interesse en voor de fun. Over alles.
Mijn leven is dusdanig interessant (nouja dat mag jij bepalen) dat alles de revue passeert met het nodige sarcasme en zo nu en dan met een korreltje zout.

Wie bepaalt of iets interessant is? Het is maar een etiket wat je ergens op plakt, maar wat ook zo verdwenen is als je t even laat weken.